Aanvankelijk lag het plan op tafel om de straten te vernoemen naar verzetsstrijders. Een commissie bestaande uit vertegenwoordigers van het gewestelijk en plaatselijk verzet adviseerde echter om dat uitsluitend te doen bij belangrijke pleinen of hoofdwegen, in plaats van bij gewone woonstraten. Daarom koos men in 1962 uiteindelijk voor een thema dat breed herkenbaar en neutraal was: mineralen en edelstenen.
Een wijk met fonkelende straatnamen
Zo ontstond een buurt met namen als Aquamarijnstraat, Robijnstraat, Smaragdstraat en Saffierstraat. Ook de Toermalijnstraat kreeg in dit thema haar plek, lopend van de Robijnstraat tot aan de Jachtlaan.
Toermalijn is een kleurrijke edelsteen die voorkomt in roze, groen, blauw en zwart. De steen is sterk en glanzend en wordt vaak gebruikt in sieraden. De keuze voor zulke namen gaf de nieuwe wijk een moderne en stijlvolle uitstraling, passend bij het naoorlogse optimisme.
Een momentopname uit 1963
Op een zeldzame zwart-witfoto uit 1963 is de rechterzijde van de Toermalijnstraat te zien. De huizen zijn dan nog vrij nieuw, de straat is ongeasfalteerd en jonge bomen staan net aangeplant langs de trottoirs. De woningen op de foto zijn gebouwd in jaren ’30-stijl met zadeldaken, erkers aan de voorzijde en lage tuinhekjes.
Van rechts naar links zie je de huizen met de volgende bewoners:
Nummer 19: familie Van der Kuip
Nummer 17: familie Hofstede
Nummer 15: mevrouw Gronert (weduwe van dhr. Soeters)
Nummer 13: familie Van Beek
Nummer 11: familie Van den Berg
Nummer 9: familie Smits
Achter de woningen bevonden zich diepe tuinen met schuren, waar werd getuinierd, hout werd opgeslagen en in de zomer buiten werd gezeten.
Van gulden tot euro: een woning in waarde
De woningen hadden voor die tijd een moderne indeling met een ruime entree, een woonkamer van maar liefst 40 m², een keuken met bijkeuken, een kelder, en op de eerste verdieping drie slaapkamers, een groot balkon en een badkamer met tweede toilet. Een vaste trap leidde naar de zolder, waar nog een extra kamer en berging te vinden waren.
In de jaren na de oorlog stegen de huizenprijzen snel. Waar een huis in de beginperiode nog slechts enkele duizenden guldens kostte, liep de prijs in de jaren zestig al op tot zo’n 80.000 gulden. Inmiddels zijn de woningen aan de Toermalijnstraat uitgegroeid tot gewilde panden. De huidige marktwaarde ligt gemiddeld rond de € 650.000.
