Chris Wegerif
Chris Wegerif werd op 4 november 1920 op 60-jarige leeftijd plotseling getroffen door een hartaanval in de trein van Apeldoorn naar Amsterdam, waaraan hij overleed. Zijn begrafenis vond op een vrijdagmiddag plaats op de Begraafplaats aan de Soerenscheweg, onder immense belangstelling van inwoners uit alle delen van de gemeenschap. Zijn onverwachte overlijden had een schokgolf door de stad gestuurd, waardoor de plechtige teraardebestelling een indrukwekkende afspiegeling van zijn leven en invloed werd.
Chris Wegerif was een gerespecteerde figuur in Apeldoorn, bekend om zijn rol in de gemeenteraad en zijn bijdrage aan diverse organisaties. Het was dan ook geen verrassing dat zijn uitvaart zoveel mensen trok. Onder de aanwezigen bevonden zich prominente raadsleden zoals jhr. Van den Brandeler, Preller en oud-raadsleden Boks en Uiterwijk. Ook vertegenwoordigers van de Kamer van Koophandel, zoals de heren Talens en Von Zeppelin, waren aanwezig, evenals leden van de Vrijzinnig-Democratische Bond en de Ambtelijke Vereniging van Hoofden van Scholen. De ceremonie werd verder opgeluisterd door de aanwezigheid van diverse bestuursleden en vertegenwoordigers van plaatselijke organisaties.
Het is duidelijk dat Chris Wegerif veel betekende voor de gemeenschap. Hij had een aanzienlijke invloed gehad in zijn rol als raadslid en bestuurslid, en zijn bijdrage aan de Apeldoornse samenleving werd door velen gewaardeerd. De lijkstoet, versierd met bloemen, trok vanaf zijn woning naar de begraafplaats, gevolgd door een lange stoet van rouwenden, waaronder zijn opvolgers in de Provinciale Staten en de Raad.
Burgemeester mr. Roosmale Nepveu sprak de eerste eerbetuiging uit en benadrukte de grote impact die Wegerif op Apeldoorn had gehad. Hij beschreef Wegerif als een man van groot inzicht en toewijding, iemand die met zijn rustige, doch doeltreffende manier van spreken en werken, een belangrijke rol had gespeeld in de gemeentelijke en provinciale politiek. Wegerif’s toewijding aan de verbetering van Apeldoorn en zijn bijdrage aan de Ambachtsschool werden geprezen, evenals zijn rol in de commissie voor het grondbedrijf en andere bestuursfuncties.
Wethouder Esmeijer voegde zich bij de eerbetuigingen en herinnerde zich Wegerif als een krachtige en wijze man wiens verlies een grote leegte achterliet. Esmeijer prees Wegerif’s integriteit en zijn vermogen om zonder nevenbedoelingen te spreken, wat zijn invloed in de vergaderingen vergrootte. Wegerif was een man die zijn diepgaande wijsheid en oprechtheid in elke situatie tentoonstelde.
De heer Niessink sprak als voorzitter van de Vrijzinnig-Democratische Bond en benadrukte Wegerif’s rol als vraagbaak en verdediger van de partijbeginselen. Zijn bijdrage aan de partij en de stad werd door Niessink en vele anderen als onschatbaar beschouwd.
