Tussen schoolbord en schrijftafel: het leven van Gerarda van Nes-Uilkens

Gerarda Eveline Uilkens werd op 16 september 1877 geboren in Ezinge, als dochter van de hervormde predikant Theodorus Frederik Uilkens en Catharina Hermina Hofs. Ze groeide op in een intellectueel gezin waar aandacht was voor ontwikkeling, cultuur en maatschappelijke betrokkenheid.

Na haar opleiding aan de kweekschool in Groningen begon Gerarda haar loopbaan als onderwijzeres. Op 1 juni 1900 kwam ze naar Apeldoorn, waar ze aan de slag ging bij de Leerschool. In deze periode woonde ze in bij Aukje Osinga. Hier vond ze haar draai in het Apeldoornse onderwijs en maakte ze kennis met het sociale en culturele leven van de stad.

In Apeldoorn leerde Gerarda Klaas Cornelis van Nes kennen, een jonge boomkweker uit een vooraanstaande familie. Al snel ontstond er een relatie tussen de twee. Gerarda trok bij de familie Van Nes aan de Arnhemseweg in, waar ze het reilen en zeilen van het familiebedrijf van dichtbij meemaakte en zich verder kon ontwikkelen in haar nieuwe omgeving.

Op 18 juli 1907 trad Gerarda in het huwelijk met Klaas. Het jonge paar ging eerst wonen aan de Stationsstraat, waarna ze niet lang daarna hun intrek namen in de villa aan het Sophiapark 2. In deze villa groeide hun gezin uit tot vier kinderen: Anna Wilhelmina, Theodora Fredericka, Catharina Hermina en Hadriaan. Ondanks het drukke gezinsleven bleef Gerarda zich intellectueel en creatief ontwikkelen.

Na haar huwelijk legde Gerarda zich steeds meer toe op het schrijven van verhalen, novellen en romans. Vanaf 1911 verschenen haar werken in bekende tijdschriften als Eigen Haard. Haar romans, waaronder De jonge jaren van de Bergmannetjes (1923), Het verlaten eibernest (1925) en Duikelaartje (1926), werden gewaardeerd om hun warme stijl en gevoel voor het dagelijks leven. Ook vertaalde ze werken uit het Amerikaans en bouwde zo een eigen reputatie op binnen de Nederlandse letteren.

Gerarda was lid van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde in Leiden en vanaf 1923 ook van de Vereniging van Letterkundigen. In een tijd waarin vrouwelijke schrijvers zeldzaam waren, wist ze met haar boeken en vertalingen een breed publiek te bereiken. De liefde voor de natuur en bloemen was zichtbaar in haar leven en werk, en de tuin van hun villa was haar grote trots.

Naast haar literaire werk was Gerarda een betrokken echtgenote, moeder en later oma. Ze steunde haar man in zijn werk en was voor haar kinderen en kleinkinderen een inspirerend voorbeeld van zelfstandigheid, creativiteit en warmte.

Op 8 juli 1952 overleed Gerarda in haar vertrouwde huis aan het Sophiapark, 74 jaar oud. Slechts een maand later overleed haar man Klaas. Beiden werden ze gecremeerd in Driehuis-Westerveld.